Omgaan met iemand die psychotisch is
Het is moeilijk communiceren met iemand die psychotisch is. Maar het wordt er ook niet beter van als zo’n persoon in een isolement terechtkomt. Hieronder vind je meer informatie over het begrip psychose en tevens een aantal tips hoe je met iemand kunt omgaan die een psychose heeft.
Wat is een psychose?
Iemand met een psychose is het contact met de werkelijkheid grotendeels kwijt. Iemand die psychotisch is kan dingen horen, zien of ruiken die er niet zijn. Daarnaast kan iemand met een psychose waandenkbeelden hebben. Dan denkt hij bijvoorbeeld dat hij achtervolgd wordt (achtervolgingswaan), dat hij bestuurd wordt door buitenaardse wezens of dat hij door God gezonden is.
Wanneer iemand psychotisch is werken de hersenen niet zoals ze zouden moeten werken. Normaal gesproken krijgen je hersenen allerlei signalen binnen. Je hoort en ziet van alles en je filtert alleen die zaken eruit die belangrijk zijn. Bij hersenen van iemand met een psychose werkt dat filtersysteem niet goed meer en zijn alle zaken even belangrijk. Hierdoor wordt het ontzettend druk in het hoofd van iemand die psychotisch is en worden er allerlei verbanden gelegd die in werkelijkheid niet bestaan.
Tips voor het omgaan met iemand die een psychose heeft
Neem de persoon serieus
Vraag naar gedachten en gevoelens. Hoe kijkt deze persoon tegen de situatie aan? Probeer deze gedachten en beelden niet te veroordelen of weg te praten. Blijf rustig en geïnteresseerd doorpraten en doorvragen. Dit werkt twee kanten op. Ten eerste krijg je zo zelf een idee wat er in deze persoon omgaat. Ten tweede wordt deze persoon door jouw vragen gedwongen naar zichzelf te kijken en de eigen gedachten en gevoelens te verklaren.
Benadruk de realiteit en wees duidelijk
Geef de persoon geen ongelijk in zijn of haar hallucinaties of wanen. Vertel alleen dat jij er zelf niet zo over denkt maar er anders tegenaan kijkt. Bevestig de ideeën die wel realistisch zijn. Iemand met een psychose heeft een chaos in zijn hoofd en kan soms erg achterdochtig zijn. Wees daarom duidelijk en ondubbelzinnig.
Blijf rustig
Het is niet altijd even makkelijk, maar probeer rustig te blijven en niet boos of geïrriteerd te reageren. Hier kan iemand die psychotisch is erg heftig op reageren. Je moet iemand met een psychose niet achter de broek aan zitten, maar ook niet volledig in zijn sop gaar laten koken, ook al heeft hij daar zelf om gevraagd.
Wat je verder kunt doen
Help de persoon bij het oppaken van het normale dagelijkse leven. Structuur, rust en regelmaat zijn daarbij heel belangrijk. Belangrijk hierbij is een structuur te vinden die de persoon zelf prettig vindt. Hier zijn namelijk geen algemene regels voor te vinden die iedereen prettig vindt.
Ook lichamelijke verzorging is belangrijk; gezond eten en een goede lichamelijke verzorging. Dring jezelf niet teveel op en laat de persoon zoveel mogelijk zelf bepalen hoe hij of zij het dagelijkse leven oppakt. Vraag de persoon wat jij zelf zou kunnen doen om daarbij te helpen.
Ik heb psychose. En denk de oplossing gevonden te hebben om psychose te genezen. Niet met medicatie maar met denkwijze.
Toen ik psychose voor het eerst had, wist ik dat ik moest kiezen tussen juist of fout. Maar dat is moeilijk zonder te weten wat juist of fout is. Nu weet ik dat dankzij 7 regels. Die werken altijd. met name:
1.Word in liefde net als de zon
2.In vriendschap en familiaal als een reine rivier
3.Wordt als de nacht voor fouten te bezoedelen
4.Wordt bescheiden als een zand
5.Zijt agressief als een dooie
6.Wat er ook gebeurd, word wie je bent of
7.word zoals iedereen je kent.
mijn. probleem. is. dat. ik. me. gewoon. verlaten. voel
en. dat. er lijk. niemand. meer naar mijn omkijkt
. ik. voel. me. gewoon. achter. uitgestoken
ik. zie. nooit iemand. van. mijn. kinderen. nog. thans
hou ik van alle. vier. mijn. kinderen. ik heb. een. zoon
die. gehandicapt. is
door. een ongeluk. waar. ik. ook heelveel. van hou
ik. begrijp dat niet. dat. ze. me. allemaal. laten. vallen
familie gebeurd. ik. zie. nooit geen. van. mijn. kinderen
Mijn advies is, ga naar een kerk, een vereniging, ergens waar mensen zijn waar u kunt praten en waar u afleiding vindt.
Vriendelijke groet
Hei ik begrijp je gevoel wel heb ook last van Psychoses en van de weinig famillie die er nog is heb ik ook niet veel gehoord toen de psychoses begonnen zijn mijn zussen ook wel minder of weinig gehoord enkel mijn jongste zus mensen kennen vaak psychose niet en veel denken dat je het bewust doet er is nog weinig in de wetenschap gekend over dit goede raad heb ik niet ivm je kinderen maar probeer je dagelijks bezig te houden met klusjes of opruimen en vraag misschien je kinderen wat meer contact op te nemen wij zijn wel ziek maar initiatief nemen moet van beide kanten komen misschien doet het hen te pijn om hun papa zo te zien .Sterkte he
dat zijn de mooie woorden van een heilige man die vroeger heeft geleefd wat mooi ik vraag mij af hoe u aan deze mooie woorden komt zelf bedacht ik weet wat een pyscose is het is ons ook overkomen heel moelijk te omschrijven mijn dochter neemt al jaren medicijnen
Emdr zou helpen bij psychose. Ik hoor stemmen
Aspirine zou ook helpen bij psychose volgens iris sommer psychiater
Heb een zoon met een psychose en vind het erg zwaar, vooral omdat hij zelf niet inziet dat hij hier last van heeft en dus ook niet geholpen wil worden. Hij is dan ook met een I.B.S. opgenomen en is gauw boos en verdwijnt helemaal in rap muziek en dan vooral gansta rap en erg achterdochtig.
Kan iemand mij vertellen hoe ik hier mee om moet gaan want af en toe trek ik het echt even niet. Maar kan dat niet aan hem laten merken want die stress kan hij niet gebruiken niets is erger dat je weet dat je kind hulp nodig heeft en dat je niets voor hem kan doen omdat hij zelf niet geholpen wil worden en hij volgens de wet volwassen is en dus voor een groot gedeelte zelf mag beslissen maar dit eigenlijk niet kan..
Hallo,
ik heb hetzelfde met mijn zoon, ik sta et mijn rug tegen de muur, iedereen die hij verdenkt opstraat krijgt een scheldkannonade,vreselijk.Voor hem ook zo zielig, is dan helemaal uitgeput,wie kan helpen, hi is 42jaar.
een verdrietige moeder
Jij met je zoon. Ik met mijn vriend. Week geleden wil hij nog trouwen nu is het uit klik is weg. Ziet waanideeen heeft het over een slechte wereld. Hoe ga ik hiermee om?
beste Lauri,
Dit heb ik al 13 jaar met mijn echtgenoot… schiet soms in realistische wanen en wil ineens altijd weg en scheiden en dan is hij soort van bang voor mij.. en wil hij rust in zijn hoofd; daarom liggen we regelmatig bijna in scheiding.. Tot nu toe was hij er op tijd weer uit. Echter dit keer steven we er wel recht op af. Paar weken geleden waren we nog vakanties aan het uitzoeken… pats boem… hij heeft veel aan z’n hoofd en ik was ook nog geirriteerd… en hij wil weer scheiden en vooral niet praten met mij. Hij heeft hele rare ideeen.. wil wel met mij verder, maar dan gescheiden en moet wonen in ander huis (weg van mij, de bedreiging)… Maar verder veranderd er niets tussen ons, zegt ie, hij wil zich alleen veilig voelen en dat kan niet bij mij -(zijn woorden). We hebben tussen de episodes door een heel fijn, hecht huwelijk en een mooi bestaan samen. Hij gaat deze week naar advocaat en heeft convenant al op rijtje.. Ik mag me nergens mee bemoeien dan wordt ie zelfs dreigend.. extreem boos… Ik blijf rustig en vriendelijk terwijl hij Is vreselijk.. Een heel andere man… Dit is heeel zwaar…
Ik herken je probleem en heb het vreselijk moeilijk mee!
Ik maakte exact hetzelfde mee heb 25 jaar een fijne liefdevolle relatie met mijn vrouw, we hadden een huis in de Algarve en alles was heerlijk. Op haar 49e jaar kwam ze in de overgang, nu inmiddels 6 jaar geleden. Ze wou niet meer mee naar Portugal en stuurde mij alleen weg omdat ze alleen wou zijn. Ze sloot zich aan bij een geloof sekte, waar ze 2 jaar later weer uit ging. Ik ben zelfs nog 1 jaar met haar mee gegaan om haar te steunen. Ik kon dat niet aan en ben gaan scheiden en heb het huis in Portugal verkocht. 6 maanden later ging zij naar mijn moeder en zij dat ze mij terug wou, ik had toen kennis aan een nieuwe vriendin die mij toen erg steun gaf. Ik stortte in elkaar dat zij weer bereikbaar was voor mij en heb de relatie verbroken met mijn vriendin. Daarna volgende een kwakkelende periode van vallen en opstaan en heen en weer van vriendin naar mijn vrouw. Van alles begonnen met mijn vrouw en ook weer gestopt. Dan was ze weer weg naar haar ouders en bleef ik alleen achter, dan kwam ze toch weer terug omdat ze zei dat ik de liefde van haar leven was en voor 1000 procent alleen van mij hield. Op haar goede momenten ben ik de liefde van haar leven en zo opeens ben ik (in haar geest) een boosaardige man die haar van alles aan doet, waar absoluut geen sprake van is. Wij hebben 3 weken geleden samen een prachtige camper gekocht om samen van te genieten en zin aan ons bestaan te geven. Ik stortte geld op haar rekening om mijn volledige vertrouwen aan haar te tonen. Kocht nieuwe kleding en allerlei dingen voor haar. Maar zij ging steeds verder achter uit. Ze had het feit dat ik een jaar geleden een andere vriendin heb gehad en de kwakkelzone niet verwerkt, terwijl ze daar zelf ook voor een groot deel debet aan was. Ze werd onrustig , sliep slecht en stelde mij vreemde vragen ; ze dacht dat ik haar telefoon had gekoppeld, microfoons in het plafond had gemaakt, camera’s in mijn huis had, bezig was met vreemde bedrijven op te zetten met mijn voormalige vriendin? Terwijl ik al een jaar lang dag in dag uit alleen met haar leef (ik werk niet) Ik had met liefde voor ons samen een 9 weken vakantie gepland met de camper naar de Algarve. We zouden vandaag 1 week geleden vertrekken. 2 dagen voor vertrek , beschuldigde ze mij van microfoons, computerfraude en dat ik zelfs haar telefoon zou hebben omgewisseld, daarna dat ik haar zou vermoorden in de Algarve en ik en chip in haar nek had geplaatst. Ze in overspannen toestand de deur uit naar haar familie in Vlaardingen. Ik heb toen de politie gewaarschuwt om haar te beschermen en geen ongelukken te maken. Ze is door de Politie gevonden en die zag mij als de dader van deze vreselijke psychose bij mijn vrouw. Ik moest elk contact met haar vermijden en ze had zelf (in haar psychose) aangegeven dat ze geen contact meer met mij wou. Ik kon niet tot de maatschappelijke orde handhavers doordringen dat ik geen enkele schuld had aan dit fenomeen maar alleen mijn best probeerde te doen om een drama te voorkomen. Nu ben ik het slachtoffer die als dader alleen achter blijft. Ik houdt zielsveel van mijn vrouw, zal nooit een ander meer nemen en altijd op haar blijven wachten. Begrijp mijn Liefde is geduldig en vergevingsgezind echte liefde blijft staan als een rots en zal altijd overwinnen. Ik voel mij gesterkt omdat zij op haar goede momenten altijd heeft gezegd dat ik de liefde van haar leven ben. Ik begrijp dat zij als vrouw veel onverwerkt verdriet heeft over de korte periode met mijn vriendin (duur ca. 6 maanden) Deze vriendin speelt al meer dan een jaar geen enkele rol meer, we waren heel liefdevol bezig samen en nu heb ik dit, nu zit ik hier alleen met een prachtige camper die ik zag als ons nieuwe liefdesnest voor een nieuwe start van onze relatie. Ik ga ervanuit dat wij met de hulp van god weer samen zullen komen, iedereen zegt dat tegen mij. Ik houd heel veel van mijn vrouw maar wist niet meer waar ik aan toe was, op een gegeven moment maakte ik de fout om naar een ander te gaan omdat ik mij weggejaagd voelde. Ik ben er nu achter dat dit heel slecht is geweest voor ons beide. Dus ook al ga je scheiden heb geduld voor elkaar, als jullie liefde puur en eerlijk is dan komen jullie altijd weer tot elkaar. Gun elkaar wat tijd, maar kom je bij elkaar ga dan samen in therapie of zoek deskundige hulp. Maak niet dezelfde fout als ik omdat je denkt dat het weer goed gaat. Los de dingen goed op en laat jullie toekomst niet bederven door onverwerkt verdriet, neem de kans serieus om er samen aan te werken. Ik kan je dit bevestigen omdat ik hier alleen en verdrietig ben achtergebleven en worstel met dit probleem. Ik ben mijn vrouw altijd trouw gebleven in ons huwelijk en met de gemaakte afspraken daarna. Ik drink niet, rook niet ben geen overspelige echtgenoot , wil het beste voor mijn vrouw, houd zielsveel van haar, maar heb het door gemaakte fouten niet gered. Ik hoop dat de toekomst mij mijn vrouw weer terug zal geven en wij samen gelukkig mogen worden als de psychose verwerkt is. Hoewel de familie waar ze nu is ook denkt dat het aan mij ligt, omdat zij dat zo verteld aan hun. Ook de familie heeft alle contact op advies van de arts verbroken. Geloof mij ik heb op mijn tenen gelopen voor die vrouw en zal dat altijd blijven doen tot ik mijn laatste adem uit blaas ben inmiddels 60 jaar en vertrouw erop dat de waarheid het altijd zal winnen van de leugen, en adviseer jou omdat ook te doen. Ik wens je sterkte HJ. uit Hoorn Noord-Holland
Beste Sophie
Zo doet mijn man ook, hoe hou je dit vol? En hoe hou je jezelf staande, het doet mij zoveel pijn ik huil alleen maar, dat hij zo over mij kan denken terwijl ik zoveel van hem hou
Probeer het los te laten hoe moeilijk het ook is het enige wat jouw gaat helpen is het los te laten als iemand niet geholpen wil worden dan houdt het op hij heeft medicatie nodig alleen dan moet die wel willen laat het los anders ga je er aan kapot groet iemand die hetzelfde heeft meegemaakt
Structuur in en leven brengen veel rusten gezond eten overdag niet slapen lichaamsbeweging
Beste,
ik weet niet van welke regio U bent maar vorig jaar is er een praatcafé opgericht in oost-Vlaanderen die lotgenotencontacten organiseert.
Heel wat familieleden vinden daar steun en advies, misschien de moeite waard om even kennis te maken of langs te komen.
Info http://www.praatcafepsychose.be
of info@praatcafepsychose.be
Hallo Greet ik denk dat hij zich op zon momenten heel slecht en minderwaardig voelt en denkt misschien dat je hem gaat laten zitten en neemt dan een beslissing zonder erover te praten met jou denk ik kan anders liggen ook ik heb last van psychoses en als er iets niet loopt in de relatie denk ik direct dat het aan de psychose ligt wat echt niet altijd is en denk je vaak dat het afgelopen is veel sterkte voor jullie beide Annika
Mijn zoon van 20 jaar heeft dezelfde klachten en met zijn probleem, lijkt hij heel erg op jouw zoon. Ik weet hoe zwaar het is en ik weet ook niet precies wat het beste oplossing is. Bovendien mijn zoon heeft nog eens een geestelijk beperking (licht) waardoor het soms heel erg moeilijk om hem te bereiken. Hij wil geen hulp van anderen en wil ook niet in een instelling wonen. Op dit moment woon hij thuis, door de zorg voor hem heb ik mijn hele leven moeten anders inrichten, met alle focus op zijn welzijn. Ik hou heel veel van mijn zoon en met veel liefde zorg ik voor hem, maar het blijf heel erg zwaar, als je het ‘goed’ wil doen. Ik ben zijn vertrouwens persoon en van mijn eigen ervaring weet ik dat een luisterend oor, liefde en begrip kan erg helpen.
Ik ben ook een moeder met een ziek zoon het is zwaar maar blijf praten hij luister ook niet ik wil ook thuis blijven wonen maar is zwaar maar ik blijf denken dat het goed komt
Het is belangrijk je zoon zoveel mogelijk ruimte te geven, hij heeft tijd nodig weer bij zinnen te komen. En hem vooral niet overprikkelen met vragen of dingen die hij moet doen of afspraken.
Iemand die zoiets beleefd in zijn hoofd,dan lijkt het soms net of hij uit zijn lichaam stapt. Werkelijkheid en Fantasie is moeilijk te onder scheiden en ze hebben nu een ander denk patroon waardoor ze soms wegzakken in hun eigen problemen
Hoi hoi
ik leef zo met je mee en snap je helemaal.
mijn zoon heeft hetzelfde.
sinds kort heeft hij zich vrijwillig op laten nemen alleen wil nog geen medicatie hebben
Het is ook heel moeilijk om je kind zo te zien je wil ze zo graag helpen.
Het is voor iedereen denk ik anders om je plek hierin te vinden en dat je leert omgaan met situaties zoals deze.
Ook ik heb mijn plek hier nog niet geheel in gevonden en kijk nog vaak lijdzaam toe hoe mijn kind knokt met de dingen en gebeurtenissen die totaal niet in de realiteit behoren maar wel onderdeel uitmaken van zijn gedachtengang.
ik wil je heel veel sterkte toewensen op deze moeilijke weg
Nanda ik vind het zo erg voor jou als mama maar geloof dat hij diep vanbinnen heel veel aan je heeft en zal hebben ik heb dit allemaal meegemaakt zonder mama ze is verongelukt toen ik 7 en ik kan je vertellen niks mooier dan een warm woord van je eigen mama ben nu even aan het kijken op blog over psychose daar vind je heel veel info over de ziekte is goed voor hem en ook voor jou om eens te kijken misschien dat het wat rust geeft over de situatie sterkte ik hoop op het beste voor jou gezin Anniza
Hoi, ik maak nu hetzelfde mee. Mijn zoon heeft n psychose, maar hij ontkent dit. Ik zorg al jaren voor hem. Ik kan het niet meer aan. Nu moet ik voor mezelf kiezen. Ik weet niet eens meer hoe dat moet. Ik heb zo het gevoel dat ik mijn kind in de steek laat, maar ik kan het gewoon niet meer dragen. Emotioneel ga ik hier kapot aan.
Ik maak precies hetzelfde mee met me zoon.
Ik erger nog woont niet in Nederland en hij wel. Het is al 3 keer dat hij zo wordt en 3 keer in september.Dus deze keer zij ik ik kom hier naartoe net aug en nu september begon is hij weer begonnen.
Ik heb hetzelfde met mijn broertje van 24…exact wat u beschrijft.
sterkte!
Hallo 1968,
Ik maak nu hetzelfde mee met mijn zoon,het is zo pijnlijk om te zien hoe iemand steeds verder wegglijd in een psychose,begrijp jou gevoel helemaal,mijn zoon is ook opgenomen geweest met een i.b.s.pfff zo pijnlijk,maar sinds kort is hij weer thuis,is nog lang niet de oude maar heeft nu (hoop ik) de juiste medicatie,hij doet heel erg zijn best en heeft veel liefde en begrip nodig,geen narigheid en een positieve benadering,hopelijk gaat het nu goed met jou zoon,ben benieuwd?!
Mijn broer is in een psychose geraakt. Hij had een aantal weken terug veel last van zijn rug, een spier of zenuw zat klem, waardoor hij amper nog kon lopen. Hij is iemand die altijd druk is met alles, sleutelen, kon uren lopen met de hond, altijd boodschappen doen, koken , enz enz. Maar toen kon hij dus helemaal niks meer, en als hij geen steun in de rug had trilde hij als een gek.
Hij bleef volhouden dat het beter ging, terwijl ik niet blind ben en zag dat het niet beter ging, zelfs heb ik de huisarts gebeld maar hun zeiden dan ze niks konden doen tenzij hij zelf kwam.. Zo gingen er 2 weken voorbij, zienderogen ging het slechter. Spugen wat hij at of dronk, en op een gegeven moment at hij helemaal niks meer, dokter en zelfs ambulance zijn geweest, Hij heeft gelukkig niks lichamelijks wat ernstig kan zijn werd er gezegd, en de dokter zei dat hij in een psychose was geraakt.
Hij heeft op dit moment bromazepam voor zijn angstaanvallen, en nogsteeds gaat het lopen maar niet, hij trilt als een gek nogsteeds. Ook is hij er niet helemaal bij, alsof hij in een andere wereld leeft en mij niet begrijpt als ik iets tegen hem zeg.
De huisarts heeft besloten dat hij andere medicatie krijgt en als het een beetje rustiger word moet hij met een psychiater praten. Alleen je krijgt zo weinig eruit. Ik kan nog wel doorgaan met dingen maar dan word het helemaal een lang verhaal, ik weet gewoon niet wat ik moet doen, het is allemaal zo moeilijk, en aangezien wij dit niet eerder hebben meegemaakt is het gewoon onbegrijpelijk allemaal.
Wel heb ik veel respect voor zijn vriendin die heel veel geduld heeft, als ik bij hun vandaan kom barst ik gewoon in huilen uit, waarom moet het nou juist hem gebeuren, komt het allemaal weer goed, kan hij weer normaal lopen zonder bang te zijn en noem maar op 🙁
Mijn partner is pas met een ibs opgenomen. Nu heeft hij lorazepam en is daardoor rustiger maar hij valt steeds in herhaling. Over het gebeuren en of het echt zo was wat hij gezien heeft. Mijn zwager probeert steeds het gesprek naar zichzelf toe te halen als hij op bezoek is. Maar mijn partner heeft daar geen aandacht voor. Die is vooral met zichzelf bezig om beter te worden. Als hij dan weer dat verhaal verteld (steeds in een andere vorm) gaat mijn zwager heel verveeld zitten kijken. Nu wil ik graag weten wat je moet doen als hij steeds weer hetzelfde verhaal verteld ik denk zelf gewoon luisteren
Ja vooral luisteren en niet boos worden hij probeert het op zijn manier te verwerken en dat doet ie zo zeg gewoon heel rustig dat de situaties geen realiteit waren.Heb zelf probleem psychose en ik ben daar ni blij mee het is ontzettend irritant en bepaald heel je leven sterkte he
Ik heb verschillende ervaringen,met psychoses, ik geloof het allerbelangrijkste is praten met iemand die hier voor gestudeerd heeft en medicatie, verwerking van trauma’s, en het allerbelangrijkste uit ervaring is LIEFDE, niet sexueel daar ben je echt niet mee bezig in een psychose, bedoel troost. en weten alles komt weer goed.
in regel 8 van “hoe om te gaan met psychose” of “wat is een psychose”, ik weet het ff niet meer (zou ik psychotisch zijn..)staat ‘zonder’ terwijl het ‘met’ zou moeten zijn….. dat je het maar weet (of ben ik nou autistisch iets met asperges of zo..)
Bedankt voor het opmerken. De tekst is zojuist aangepast.
mijn man is al anderhalf jaar psychotisch. dit jaar is hij gedwongen opgenomen geweest in Rotterdam,omdat hij iemand de hersenen had ingeslagen.hij weigert medicijnen,nog steeds. nu begint ie weer met allerlei voorwerpen te lopen,messen,hamers ed.
Er zijn verschillende psychiaters bij ons thuis geweest,en allemaal zien ze dat hij ver heen is,maar ze kunnen hem niet opnemen,want hij is nog geen gevaar voor een ander.dat ik met grote angst leef en de kinderen zowat aan het doordraaien zijn,is voor de arsten geen reden om hem op te nemen.
Hij huilt de hele dag door,slaapt soms buiten,omdat hij wacht op mensen die volgens hem,achter hem aan zitten. slaapt soms de hele dag en zit dag aan als nacht en nacht als dag.is ook soms de dagen kwijt,ook verteeld ie dat god tegen hem zegt dat alles goed komt.
U kunt wel begrijpen dat ik ook door het bomen het bos niet meer zie.ik slaap ook soms in den auto,omdat ik angsten heb die ik in mijn leven nog nooit heb meegemaakt.ik begrijp het niet meer,waarom doet niemand wat,ben echt overal geweest,de huisarts van mijn man,mijn eigen huisarts,riagg,de psycholoog van mijn zoontje,die depressief is geworden door de ziekte van zijn vader.scholen,politie,meldpunt huiselijk geweld,en niemand doet iets,help ik begrijp het niet meer.
Dit is vreselijk voor u en uw gezin. Het is werkelijk de onverschilligheid van de hulpverlening. Ben daar helaas ervaringsdeskundige in. Laat het maar escaleren zei de huisarts van mijn zoon. Dat is ook gebeurd, mijn zoon heeft in een psychotische toestand, (alcohol, medicijnen) iets tragisch gedaan, waardoor hij is overleden. Het is bitter, want hier komt mijn advies: praat met de politie, maar dan vooral met de wijkagent(en), vorm een dossier met de wijkagent over uw man. Mijn wijkagent, heeft dat in het belang van mijn zoon gedaan. En wel hierom, in grote steden is er de stadsmarinier, die heeft soms meer te zeggen als de burgermeester. De stadsmarinier kan een R,M. laten uitvoeren, zodat uw man gedwongen opgenomen wordt en dan na zijn psychose in therapie kan gaan. Bij mij kwam de hulp te laat voor mijn zoon. Het is een verschrikkelijk doolhof bij de hulpverlening, eerst intake op intake gesprek, het is van een stroperigheid, zo langzaam gaat alles, en hulp vergeet het. Een verslavingskliniek heeft zelfs de huisarts gebeld of hij een R.M. wilde uitvoeren, hij weigerde vond het niet nodig. Op de psychiatrische afdeling van een groot ziekenhuis, heeft hij 2 nachten in een soort isoleerkamer gelegen, want hij was een gevaar voor zichzelf en ook voor anderen, maar toch lieten ze hem weer gaan. Kom voor uw gezin op en begin bij de wijkagent, of maatschappelijk werk, omdat u er zo aan onder door kunt gaan. Als je hier nooit zelf mee te maken hebt gehad, weet men niet in wat voor hel je leeft. Heel veel sterkte, moed, en steun van anderen, want dat heeft u heel hard nodig
Hei ik heb sinds mijn 18 psychoses ik heb al een depressie op mijn 12 gehad jong beide ouders verloren misbruikt geweest door mijn alcoholische stiefgrootvader allemaal voor mijn 12.Ben snel van huis gaan lopen en in de drank gestort om alles te vergeten niet juist maar op je 16 weet je ook niet beter nu ben ik 35 heb opnames gehad maar vond het nadien allemaal weg gegooid geld had weinig steun door geen famillie en kon het ook niet kwijt bij famillie ik voelde me zo alleen op de wereld en als je gedachten krijgt en dingen ziet op tv die er niet zijn is heel beangstigend wanneer je terugdenkt bij je herstel.De gesprekken met artsen heeft niet echt geholpen ik denk dat het meer wat bezig zijn is tot je terug naar huis kunt.Het was echt mijn ouders missen gewoon een arm om je heen en horen het komt goed.Nu woon ik 2 jaar in het buitenland heb een lieve man leren kennen in Belgie en samen een zoontje.De stress is hier weg gegaan en de druk van presteren toch heb ik4 maand terug weer een psychose gehad mijn man is na enkele dagen flink boos geworden en terecht want hij had er verdriet van dan ben ik sterk gaan nadenken en heb me herpakt samen in de tuin beginnen werken klusjes gedaan en is het over gegaan vanzelf is de eerste keer dat het zo snel over was zonder psychiatrie en zonder medicatie gelukkig mijn gezin betekent alles voor mij en mijn zoontje vooral .Wel geïrriteerd dat het terug kwam dacht met zo’n gelukkig gezin te krijgen het nooit meer ging terug komen irritant gewoon.
Wat is dit herkenbaar zeg;(
Mijn broer zit ook in een psygosche en sliep ook in buiten dacht dat hij ook achtervolgt werd
Hij zei dat hij god gezien heeft en die heeft geZegt dat hij zich 5x in zijn hart moest steken
Is erg in de war ziet dingen die niet waar zijn
Wat is het heftig allemaal hij zit nu in een kliniek maar ja hij zal nooit meer de oude worden
hoe gaat het nu met je man, hoe reageert hij op medicijnen, mijn is ook psychotisch maar reageert niet op de medicijnen die hij krijgt ze willen hem clozapine geven als laatste middel iemand ervaring hier mee of ervaring dat de medicijnen niet helpen en dat die persoon maar blijft lopen in een psychose wat kunnen wij er nog aan doen.
Die van mij blijft ook buitenslapen is bang voor indringers zeer onrustig ik heb ook kinderen
Heel erg om dit te lezen misschien blijven aandringen en blijven lastigvallen tot ze iets doen het is heel vermoeiend voor hem die gedachten waar hij alleen maar dieper in zal geraken opgebrand geraken en voor jou en kindje (s) ook en morgen doet ie echt iets erg dat ie niet wil en de dokters gaan hun verantwoordelijk echt niet dragen als zo ver blijf aandringen tot ze deze situatie serieus nemen en ogen open doen
Dag Gaatje, ik vrees dat ik binnenkort hetzelfde ga meemaken. Mijn man zit op een gesloten afdeling in een psychiatrisch ziekenhuis, maar vrijwillig. Hij zegt dat hij het nog een week wil uitzitten, dan vertrekt hij zegt hij. Hij kan nergens naartoe, door zijn psychoses heeft hij iedereen van zich afgeduwd, maar dat is natuurlijk zijn schuld niet, mensen zijn niet te vertrouwen. Ook ik niet, ondanks dat hij alleen mij nog heeft (zelfs onze kinderen willen hem niet meer zien) en dat ik alles voor hem doe blijft hij me beledigen, provoceren en bedreigen. Nadat hij zich in dronken toestand gebrandmerkt had heb ik hem met de ziekenwagen laten wegvoeren, daar is hij zo agressief geworden dat zijn psychiater hem naar een gesloten afdeling laten overbrengen en daar wil hij na enkele dagen weg. Ik ga nu een medisch verslag aan de psychiater vragen en hem via het vredegerecht laten colloqueren. Ik wens je heel veel sterkte en moed, ook voor je zoon, ik weet in welke hel je leeft.
Dominique: Ik heb gelezen dat aspirine een anti-psychotische werking schijnt te hebben en visolie van hoge kwaliteit met omega-3 vetzuren. Ik heb er geen ervaring mee, dus ik weet het niet zeker. Het is het googelen waard. Een bezoek aan een arts is sowieso noodzakelijk. En anti-psychotica werken anti-psychotisch. Succes.
Ik ben dit jaar voor de 2e keer verliefd op n schizofrene man, beide zijn joods en t valt me op dat ze steeds tegelijk n psychose hebben gehad afgelopen jaar, waaronder op 1 juni, de dag dat hier de meeste posts zijn geplaatst, is dit toeval? Ze kennen elkaar niet, maar ik twijfel soms wel of deze mensen niet echt contact hebben met iets wat niet zichtbaar is? Mensen gelogeloven immers wel in buitenaards leven, maar God lachen ze uit en Jezus? Of andere profeten uit de bij bel? Waren die dan ook schizofreen? veel herkenbaar, eerst had ik paniek steeds, omdat iemand van heel empathisch naar totaal ongevoelig omslaat, tis moeilijk t je dan niet persoonlijk te nemen. Maar ben t aan t leren om er mee om te gaan, door me er zoveel mogelijk in te verdiepen. Ze hebben niks aan bange overbezorgde mensen die aan hun trekken voor gevoel of contact, ze hebben letterlijk andere dingen aan hun hoofd. Hij wil t niet erkennen, maar ik kan wel op mijn manier proberen t beste te doen. Ik las Vd week een blog van iemand die zijn hele leven schizofrenie heeft, alles geprobeerd heeft om een goed leven te hebben en beter te worden en ja, daardoor geloof ik wel in genezing. Deze man is nu na zoveel jaar zijn medicatie aan het afbouwen, omdat hij zijn eetpatroon aanpast.
Zijn tips:
Caffeine vrije koffie, rietsuiker I. P.v. geraffineerde suikers en geen chocolade enz..
Dus heb mn boodschappen aangepast onder t mom, dat ik er pukkeltjes van krijg en dat het beter is tegen mijn eigen stemmingswisselingen..
T jammere is dat we beide blowen, mijn voornemen is te stoppen ermee int nieuwe jaar, onder t mom dat de toevoegingen slecht zijn voor mijn huid, hopen dat hij in deze flow meegaat, net als dat k medicatie nam, toen ging hij ook beginnen. Verder probeer ik mn weg te vinden erin, maar vraag ik me weleens af, wat is het punt, dat je iemand op laat nemen? Gister heeft hij nog met n overleden familielid contact gehad, k weet dat t spanningsveld erg hoog is op t moment en dat ie doodsangsten uit staat voor satan, Jezus en god als t slecht gaat, tegenovergestelde geldt als t beter gaat.. Hij heeft hoofdpijnen en slaapt weinig.. als iemand langer dan een bepaalde tijd in een psychose zit, is dit dan schadelijk? En hoe groot is de kans dat iemand eruit komt? Dit is zijn eerste psychose zover ik weet.. vriendelijke groet beppie
hei je komt er altijd uit door de juiste genezing voor de eerste keer afgelopen zomer heeft mijn man mij erdoor geholpen heb ook een zoontje dus ben ik goed gaan nadenken en heel actief in tuin werken beginnen doen en eruit hangt af vaak gaan mensen naar de psychiatrie als ze niemand buiten hebben die hen steunt of niemand die weet hoe erdoor te helpen blowen is echt slecht voor psychose probeer te laten of als je niet kan 1 a 3 keer per jaar maximum doe iets vanzelf gaat dat spijtig genoeg niet over gun het herstel en blijf jullie zelf niet afmatten met de hoop het overwaait dan bespaar je jezelf heel wat energie groetjes Annika
De beste tip die ik ken, is lid te worden van de vereniging voor familieleden en naasten van mensen met een psychose. Zie http://www.ypsilon.org Daar kun je ook naar bellen en via email hulp vragen in een concreet geval. Ik heb er zelf erg veel aan gehad en nog steeds.
Hee faatje , als je je mans medicatie hebt , meng het gewoon door zijn eten of drinken ikzelf heb een moeder gehad met schizofrenie (chronische psychose) Zij is overleden dit jaar , ze heeft uiteindelijk de juiste medicatie gehad en wat was ze gelukkig de afgelopen 10 jaar! En dan gaat het zo goed en dan gaat ze dood aan kanker.. En nu is mijn moeder dood , is mijn man psychotisch Hebben samen een dochter en ik weet het ff niet meer Hij heeft volgende week intake gesprek bij ggz
wordt lid van ypsilon, daar liggen antwoorden op vragen, daar ligt kennis en hulp en informatie. Bezoek de site, oa de landelijke studie dag, bezoek de website wordt lid en maak familie ook lid. Op iedere vraag waarmee je zit krijg je een proffesioneel antwoord en op z\’n minst steun. Je staat niet meer alleen. Dit kan via de telefonische helpdesk of middels email.
Toen mijn zoon 12 jr geleden ziek werd, is dat het beste wat ik gedaan heb, lid worden van deze club. Middels de helpdesk had ik een eigen kontactpersoon en binnen no time antwoorden, en of bruikbare adviezden. Voor al hun goede werk hebben ze bovendie leden nodig. Ik heb ewr echt heel veel aan. Allen sterkte het is zooo moeilijk!
me ex/partner heeft last van accute psygose het begon in september nadat hij 5 dagen heeft vastgezeten. daarna begon het. ik heb hem vergiftigd, ik krijg betaald door mensen die hem moeten hebben.ik ben dus een slechterik voor hem. toen heeft hij me een keer bij de keel gepakt,ik meteen aangifte egdaan, toen hadden we contactverbod( we belden tog met elkaar of hij kwam tog soms naar me)van kinderbescherming mochten we niet samenwonen omdat we 2 kindjes hebben, eente heeft gezien van bij keel pakken.
Hij zwierf op straat totdat politie hem pakte met een ruit ingooien. nu heeft hij 30 dagen detentie en daarna weet ik neit, hij moet nog voorkomen voor 2 zaken. hij heeft toen een jongen op gezicht geslagen en na 5 dagen vrij op voorwaarde geen strafbaar feit mag plegen, dat heeft hij overtreden door ruit ingooien. bij mijn aangifte heeft politie overdreven met poging tot doodslag enz, heb brief anaa officier gestuurt.
Ben zo bangd at hij langer vast komt te zitten. dan belde hij me net even huilend op vanuit gevangenis volgens hem heb ik alle tijd met me ex gehad en ben ik nog steeds niet eerlijk. enigste die hij wil is zijn jongste dochter. volgens hem maken ze hem gek in gevangenis door te zeggen dat ze iets met lorena doen als hij niet doet wat gezegd word. hij zegt dat hij nooit meer vrij zal komen en zit voor mij.
Ik wil aangifte intrekken hoe lang duurt zoiets en hoe groot is de kans dat hij bij mij en de kinderen trg kom,t weer een gezin zijn nu zegt hij duidelijk dat hij mij niet wilt wat moet ik doen?
Hallo allemaal, Mijn vriend is al jaren bekend bij het GGZ, maar tot op heden is er nog steeds geen echte diagnose gesteld. Hij is naar alle waarschijnlijkheid bipolair, maar heeft nog geen medicatie.
Sinds een paar dagen gedraagt hij zich heel erg raar. Hij is non stop geïrriteerd, mompelt in zichzelf, lacht ineens heel hard, boert en laat hardop winden, haalt steeds zijn neus op en maakt rare geluiden, het doet hem totaal niets als hij mij verdrietig ziet of als de honden bang voor hem worden. Hij hoort in zijn hoofd gefluister en stemmen die zeggen dat ze hem gaan pakken. Volgens mij heeft hij een psychose, maar zelf ontkent hij dit.
Het GGZ heeft geen kamer voor hem vrij en laat hem eigenlijk aan z’n lot over. Ik ben bang dat hij in deze toestand verkeerde dingen gaat doen ( cocaïne, pillen, alcohol). Wat moet ik doen???? Ik maak me zo ongerust nu en hij pakt de auto en rijdt gewoon weg en wil niet naar mij luisteren.
Zijn er hier mensen die deze symptomen herkennen ( mompelen, heel luidruchtig zijn, vieze geluiden maken, constant zuchten en steunen, hard gapen, eng lachen etc?) Moet ik proberen of hij toch ergens anders opgenomen kan worden of moet ik niks doen?
Ik herken dit heel erg. Mijn vriend doet dit ook en hij is zeker psychotisch. Op dit moment ook crisis. Hij kan ook tijdens discussies heel hard praten. Zeg maar gerust schreeuwen. Ook heeft hij nog achtervolgingswaan.
Ik zou er met iemand over praten die je kan en wil helpen.
Daarnaast wil hij wel geholpen worden of denkt hij dat hij niet ziek is. Maar ik herken in jou woorden bijna alle gedragstrekken.
Ik zelf zie het somber in. Lijd erg onder de druk en wordt onzeker over mezelf. En weet niet zeker of ik de relatie in de toekomst in stand kan houden.
Er is nu ook een anti pyschoticum wat geïnjecteerd kan worden. Kunnen ze de medicijnen niet vergeten en heeft minder bijwerkingen. Abilify heet het. Maar dat moet eens per maand geïnjecteerd worden dus moeten ze wel elke maand gaan om de medicatie te nemen.
Hallo allemaal, het volgende is mij overkomen. Al langere tijd kende ik een meid welke 1 jaar jonger als mij is. Vanaf 2004 kende we elkaar zij single ik in een relatie. We deelden wat gemeenschappelijke interesses als hardlopen, muziek en soms een pretsigaret. Ze vertelde me over der verleden welke tot haar 16de niet leuk is verlopen, misbruik door stiefvader ed. Door de jaren heen altijd contact gehouden maar altijd zonder lichamelijk contact. In 2008 ben ikzelf gescheiden, na enige tijd elkaar niet gesproken te hebben kwam er toch in 2010 een wederzien. Vanaf dat moment was ik toch wel onder de indruk van haar. De manier waarop ze der leven had opgepakt en ook de \”vervelende exen\” het pech waarmee ze te maken had gehad. (wat psychoses tussen 2008 en 2010)
Doordat we steeds meer begonnen te delen en elkaar te begrijpen kwam er verliefdheid. Dit durde een tijdje waarnaar er toch door afstand een andere man tussen kwam. Ze reageerde na een tijdje ik ga trouwen en het is beter geen contact. Dit respecterend opgepakt en haar proberen te vergeten.
Nu sept. 2012 kom ik in mijn woonplaats haar opnieuw tegen voor een supermarkt, ik spreek er aan en als verwacht de klik de vonk was er altijd nog. Haar trouwen was niet doorgegaan wegens dat haar ex vreemd ging en daarmee zij is weggegaan en terug bij haar vader is gaan wonen. We hebben regelmatig contact en een relatie word steeds meer besproken. Ze woonde bij haar vader op dit moment en deze vond het ook wel tijd dat ze iets voor haarzelf zou zoeken en een nieuwe start zou maken.
Na wat overleg en gesprekken besloten we samen te gaan wonen. Dit was een logische stap en moet ook zeggen door het lange kennen de aanvulling en alles eromheen maakte haar tot juist de vrouw welke ik al langere tijd hoopte tegen te komen. Een aantal maanden gaat het goed zonder problemen. Maar toch na 2 maanden samen te wonen heeft zij momenten waarin ze zichzelf terugtrekt en met muziek op zich afsluit voor de wereld. Haar hierin storen leek alsof ik quality time stoorde en daarmee maakte ik mezelf niet populair. Heb geprobeerd mezelf aan te passen en haar niet te claimen of in deze tijd haar lastige vragen te stellen.
De tijd verstijkt, plotseling komen er stemmingswisselingen vooral meestal voor het avondeten, onder het mom ik heb honger daarmee word ik wat sjagie. Tuurlijk door hetgeen ik weet twijfelde ik wat hieraan maar oke het kan. Ook doordat beide onze levens niet echt rust hadden wegens werkeloosheid was het lastig soms rust te vinden. Maar de relatie gaat door we delen steeds meer met elkaar en inmiddels zijn we een half jaar dik bij elkaar.
De dag voor vertrek breekt aan, een combinatie van haar afzetten bij een vriendin en ikzelf doorrijdend naar een maat. Omstreeks een uur of 5 ga ik haar ophalen, door wat vervelende gesprekken bij haar vriendin thuis heeft ze der dag niet, we eten wat en zelf moest ik nog even naar een maat. Dat moment draaide de boel om. Er kwamen zinlose discussies en uiteindelijk flipte ze en ging achterin de auto zitten.
Thuis aangekomen met wel wat rust en geen bekvechten meer kruipen we bij elkaar het bed in en gaan slapen. De ochtend erna had ik een belangrijk sollicitatie gesprek en hoopte verder met der te kunnen praten na dat gesprek. Ben dus gegaan zonder in de ochtend erop terug te komen. Eenmaal een super gesprek te hebben gehad keerde ik terug naar huis om vervolgens te moete zien dat ze was vertroken, geen brief geen appje geen telefoon gewoon al haar spullen gepakt en weg.
Na via fam. te horen gekregen dat het wel ging en ze zelf een huurhuisje was ingetrokken (binnen een dag) even wat gebekvecht gehad om de manier waarop ze was vertrokken aan de telefoon spraken we af buiten op neutraal terrein om er toch eens over te praten. Dit praten was over vanalles behalve het vertrek maar oke ze nodigde me uit die woensdag bij haar nieuwe huisje te komen kijken. Zo gezegd zo gedaan.
Die woensdag kom aan de deur we praten over vanalles behalve de weggaan reden. Daarop zei ze dan hebben we het van de week over. Uiteindelijk ik mocht blijven slapen maar mede door de nogal heftige tijd besloten dit thuis te doen. Verder was de avond compleet als in een relatie. De volgende dag ik verwachte geen reactie welke ook niet kwam.
De vrijdag ga ik naar haar toe en krijg te horen dikke vinger ga en ze belde direct politie . ik ga en begin te twijfelen. na nog een week gewacht te hebben begin ik boos te worden, ik wil een rede weten waarom vertrekken ineens zonder rede. ik sta dus opnieuw voor der deur. Stom genoeg komt ze naar buiten, begint normaal maar gaat al gauw door het lint en begint te schreeuwen openbaar (mensen kijken verbaasd op straat) van jij bent een klootzak enz enz enz met als grande finale in mijn gezicht spugen. Hierna was ik wel zo geraakt en ben ik ontdaan naar huis gegaan. Contact was er al niet meer en negeren was volledig nu.
Nu weken erna word ik geconfronteerd met dat ze gedwongen is opgenomen met een psychose. Ze laat me via een app binnen de inrichting weten dat ik schuld ben aan de psychose beld me op en scheld me huid vol en bedreigd me.
Wat ik niet snap is, is er totaal geen mogelijkheid contact op te nemen met begeleiders om haar te kunnen helpen? en waarom kan een gedwongen opgenomen persoon met haar of zijn mobiel de wereld benaderen? Het raakt me enorm en voel me machteloos. Dit omdat ik juist haar graag zou helpen en laten zien door dik en dun anderzijds fam. raad mij aan haar te vergeten en na te denken dat ook har moeder en oma deze psychoses kende.
Waarmee heb ik te maken? En zijn er eventueel praatgroepen waarbij dit soort zaken open besproken kunnen worden? Dit omdat ik wil het begrijpen ermee kunnen omgaan maar deze situatie zoals hij nu is is ondragelijk. De persoon waarvan je houd en verliefd bent zit in de put. Machteloos en zonder iets te kunnen wacht ik nu af.
Voor diegene die hetzelfde of soort gelijke delen sterkte en succes, ik vind het lastig of dan wel onmogelijk het te begrijpen. Vriendelijke groet, ( op een app kik genaamd is mijn nickname anothertimez als iemand met mij hierover kan praten waardeer ik dat zeer aangezien ik ten einde raad ben )
Hey. Je verhaal klinkt zo herkenbaar. Ik kan je alleen niet helpen met de vraag die je stelt, maar ik kan wel me verhaal delen.
Vorig jaar is mijn relatie van 1 1/2 jaar verbroken met tot mijn grote spijt mijn grote liefde. Hij had alles. De interesses voor muziek, koken, sex. We begonnen de relatie om zoveel mogelijk te experimenteren alleen dit veranderde in een hel.
Alles wat er gezegd werd vatte hij persoonlijk op. We waren (volgens hem) geen team. Ook werd hij vaak uit het niets boos. Ik ben gevoelig dus ik wist niet wat ik moest doen en ging daarom in mijm please gedrag zitten. Op een gegeven moment durfde hij niets meer te zeggen. Hij dacht dat ik gekloond was. Er was zogenaamd een slechte en een goede versie van mij. Dit maakte me zo verdrietig. Hij wist gewoon niet meer wie ik was. Het is een jaar geleeritgegaan maar we hebben nog heel lang aangerommeld. Ik kon hem gewoon niet loslaten en nu nog steeds niet. Ik weet dat zijn ware ik helemaal niét slecht is. Een aantal weken terug belde hij me, hij vroeg of ik langs wou komen. Maar ik kan hem niet zien op dit moment. Hij is zo negatief bezig op het moment en ik ga weer als een blok voor hem vallen. dit heb ik hem eerlijk gezegd en hij begreep het. Het klinkt heel droevig allemaal maar verder gaat het goed met mij. Hij zit alleen nog steeds in me hoofd. Anyway, hij vroeg me of ik langs zou komen als ie vast zou zitten.. en nu heb ik vernomen dat ie in een psyhiatrische inrichting zit. Ik heb meer dan ooit het gevoel dat ie me nodig heeft.. moet ik langsgaan? Ik weet dat het geen goed idee is maar het blijft knagen.
Waarom geen goed idee? Als hij naar jou vraagt 😉 en anders even bellen met de afdeling of behandelaar? Sterkte zit met t zelfde, weet dat t nooit persoonlijk is en dat de mijne vaak niet beseft wat ie gezegd heeft als hij in een hoogspanningsverbinding zit..
ik heb een heel lieve man leren kennen , via de koffie inloop van de kerk. Hij was dakloos en ondervoed , daar bij drink hij 1 a 2 keer per week . Hij is nu sinds een week bij mij thuis en inmiddels blijkt hij dus ook aan psychoses en meervoudige persoonlijkheid te lijden , (5 personen maar wel allemaal goed aardig ) Hij wil geen hulp van gg-net en geen medicatie . wat kan ik doen om hem te helpen , Hij heeft geen uitkering , geen id kaart en verricht is nergens in de gba ingeschreven.
En ik ben een bijstandmoeder , afgekeurd en met 2 jonge kinderen dus wonderen verrichten kan ik ook niet en ik wil eigenlijk graag met hem verder want , naast zijn storingen heeft hij een hart van goud en is een super lieve man voor mij en de kids en de huisdieren
Treurig allemaal deze berichten en moeilijk ook. Erg als je hieraan lijd maar ook erg voor de familie en partners. Bij de GGZ is het een zooitje. Neem bv de stelling: Als u drugs gebruikt kunnen wij u niet helpen. Daarmee veroorzaak je psychoses. Niet daar aan denkend sommige mensen gebruiken drugs juist omdat ze geestelijke problemen hebben. Die mensen belanden in een cirkel. Medicijnen maken het vaak erger of doden de complete geest van de patient. Lichamelijk doen deze medicijnen ook al niet veel goeds.
Wat is wel nodig. Hulp bij het leven. Hulp om te leven. Hulp bij moeilijke situaties. Hulp bij de eenzaamheid waar mensen in vervallen. Niet de patient zich de zonderling laten voelen of de aparte. Hulp bij gedragsuitingen enz.
Wat erger dan erg is. Is als je een normaal denkend mens bent , je normaal functioneerd. En 1 persoon waarvan je veel van houd iedereen in je omgeving verteld dat je psychische problemen hebt en daardoor in een isolement raakt. En dat is mijn probleem. Dat een ander mij psychisch en geestelijk kapot wil maken en ik weet niet waarom.
Ik wil iedereen die hier zijn verhaal heeft neergezet sterkte wensen. Ik zie hier veel zorgen en verdriet, en hoop voor jullie allen dat er een oplossing komt. Ik vind het wel jammer dat er eigenlijk maar weinig tips komen. Nogmaals sterkte.
Ik zie geen regels waar familie of vrienden beste niet moeten doen tegen Psychische mensen. Dat vind ik jammer, want sommige denken dat er niks is..maar het is zo wel. Want ik heb ex partner waar we nu goede vrienden zijn gebleven ivm onze zoon.
Helaas zijn er familieleden van mijn ex die denken dat hij geen psychisch meer is. Ze maken vaak opemerkingen en hebben ook hoge verwachtingen van hem. Kwetsend om tegen hem zeggen o.a.: hee dikkertje, ach schei uit met de drukte, hij kan niet tegen drukte maar hij moet er bij zijn. Hij wil het niet. Mijn ex probeer netjes te houden, maar grenzen trekken vind hij moeilijk omdat hij geen zin in conflicten heeft. Ik sta achter hem en steun hem ook hoe dan ook.
Het was voor mij ook niet makkelijker maar sinds we niet meer samen wonen merk ik des meer wat er is. Waar is de regels wat ZIJ absoluut niet mogen doen en wat wel. Zodat er duidelijkeheid is. Er wordt te wening rekening met zijn ziekte gehouden. Daarom kom ik voor hem op. Ben informatie aan het zoekeen wat ze absoluut niet mogen doen en waar ze beter moeten rekening mee houden en begrip tonen. Graag zie ik reacties tegemoet.Groetjes
ik heb wat heel meegemaakt met me ouders veel ruzie en daarnaast blowen , verkeerde vrienden uit eindelijk werd het me allemaal te veel . en toen kreeg ik angsten voor mensen en daarna begon ik geluiden heel dichtbij te ervaren en toen werd het erger ik dacht dat nederland mij uit het land wilde zetten enz enz gelukkig ben ik uit vrije wil opgenomen en slik medicijnen en het gaat goed met me nu ik slik medicijnen en ga naar school en hoop me riibewijs te halen. een ding weet ik zeker mij leven is nog niet voorbij!!!!
Ik moet dit even kwijt. Ik vind dat de behandelaars een verpleegkundige maar raar met naastbetrokken omgaan. Die mensen verschuilen zich constant achter hun beroepsgeheim. En zeker als de patiënt aangeeft niks meer te maken wenst met de de familie.En zeker vind ik ook dat de hulpverlenig weinig begrip heeft wat de naaste aanricht tijdens hun ziekte.De patiënten moet zeker met dit ziekte beeld gedwongen medicatie en behandelingen ondergaan.
ik vind hier de wetgeving erg vreemd dat dit nog vrijblijvend is hier. Ik ben zelf lid geweest van ypsilon nou laat me niet lachen. Deze mensen weten het allemaal beter en ik kreeg als tip om mij famililid maar buiten de deur te houden en juist als ik een uitlaadklep nodig had kreeg ik te horen dat ik via de mail moest doen maar wel contributie ontvangen.
Sorry ik ben erg boos ik heb jaren lang begrip gehad voor mij familielid maar heb dit even niet meer
Ik heb een probleem waar ik niet zomaar uit kom. Mijn ex heeft meerdere psychose gehad. En nu is het tot mijn spijt en bezorgdheid weer zover.
Deze periode was altijd al moeilijk. Mijn probleem is dat onze kinderen om de week bij haar wonen. En eerlijk is eerlijk ook in haar toestand op dit moment is ze super lief voor hun. Ze is een schat van een moeder. eerder te lief. Toch maak ik me ernstige zorgen. Ze raakt stukje bij beetje haar zelf kwijt.
Op dit moment wil ze met mij niet meer praten. En beschuldigd zij mij van de meest vreemde dingen. Voor iedereen die een psychose van nabij heeft mee gemaakt zal dit wel herkenbaar zijn. denk ik. Ik zie aan mijn kinderen vooral aan de oudste dat zij moeite hebben met haar gedrag. Omdat de oudste er toch erg me zit neemt hij teveel bagage mee naar school. Waardoor zijn prestaties de verkeerde kant op gaan. Hij heeft het moeilijk met alle beschuldigingen die zijn moeder uit over mij. Dingen waarvan hij weet dat deze niet waar zijn. maar toch.
Ik heb het gevoel dat ik ze beter daar even weg kan laten, tot zij haarzelf weer heeft gevonden. Maar weet ook dat mijn kinderen ook super veel van haar houden. Ook weet ik dat ze het niet als hulp zal opvatten maar zal denken dat ik ze van haar wil afnemen. Ik weet het even niet.
Moet ik ze daar weghouden met als risico dat ze mij dit kwalijk nemen. Of zouden ze het me later juist kwalijk nemen als ik het niet doe. Papa waarom heb je ons niet daar weg gehaald je wist wat er aan de hand was. Wat het voor mij extra moeilijk maakt is dat ook al is onze relatie nu ruim 5 jaar voorbij. Ik heel goed besef dat ik 18 jaar van haar heb gehouden. Ook als het even niet ging… Zucht… Was hier nou maar een handboek voor.
Jeroen, ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar uit ervaring weet ik dat het beter is je kinderen uit te leggen dat ze mama even niet kunnen zien als mama gekke dingen zegt. Jij hoort ze daartegen in bescherming te nemen. Een moeder is er voor haar kinderen, kinderen horen er niet te zijn voor hun moeder al is het nog zo erg om haar de kinderen te onthouden.
Ook kleine kinderen herkennen het vreemde gedrag van hun moeder en ervaren het als bedreigend wanneer ze niet weten wat hen te wachten staat als ze van school komen, ze vinden het vreemd en kunnen het niet plaatsen. Liever een verwijt dat je haar de kinderen hebt onthouden, dan dat ze zelf iets ontwikkelen waar ze in hun latere leven veel last kunen ondervinden.
Blijf je kinderen trouw,
Laura
Hallo, ik heb een nonkel die al 34 jaar psychoses heeft, hij is nu 52. Hij denkt dat hij door alle mensen van Bilzen (gemeente waar hij woont) gestalkt wordt, vooral de politie in Bilzen. Zijn wereld is zo klein, als iets hem niet interesseert dan kan hij niet vatten dat andere mensen dit wel interessant kunnen vinden. Hij is een moeilijk geval. Ik praat met hem mee omdat niemand anders naar hem wil luisteren.
Nu, hij is altijd alleen in zijn appartement en heeft bezigheidstherapie nodig, hij wil dat niet omdat hij denkt dat hij genoeg afleiding heeft in zijn appartement, hij wil kunstenaar worden in Gent (totale waanzin) Wat moet ik doen om hem toch aan hobby te laten hebben zodat hij onder de mensen komt en zijn wereld groter wordt, kunnen jullie mij helpen?
Hallo mijn vriendin heeft een psychose opgelopen.de trigger was toen het helemaal uit de hand liep toen ze amfetamine Had gebruikt ze flipte en.gooide ramen kapot.en schreeuwde dat ze werd vermoord heb haar vast moeten houden maar ze was zo in de war dat ze door h et raam wou springen gelukkig heb ik dat voorkomen nu is ze opgenomen maar loopt steeds weg ze denkt dat ze haar willen vermoorden nu hebben we ook jeugdzorg maar ze blijft in de war
Hoi, Ik moest dit nu kwijt omdat het me zo zwaar valt weer, mij ex is ook een psychoot. dat wist ik al toen ik een relatie met haar begon. Ze slik medicatie ervoor , maar blow daarnaast er ook nog flink bij. Heb zelf dingen uitgezocht en dat blowen zou haar medicatie beinvloeden.
Mijn ex liep nog bij de hulpverlening toen ik haar leerde kennen en alles ging toen ook goed in onze relatie, na een paar maanden stapte ze eruit ze had het niet meer nodig zei ze, en de medicatie kon ze wel via haar huisarts krijgen. Ik zelf zei waarom ga je eruit kan toch geen kwaad om elke maand op gesprek te gaan, maar nee heel standvastig na 25 jaar hulpverlening ben ik er nu klaar mee en heb ik het niet meer nodig.
Ze was er net uit en we ging een maand weg met zijn tweeen op ene huis passen, maar daar begon de elende al een beetje,eerst nog over haar ex ok boos kan ik begrijpen.
Maand later werd ze handtastelijker in de ruzie en in april toen ik net 5 dagen bij haar inwoonde braak de hel los. Ze werd om iets boos, wat eigenlijk helemaal niks was en omdat ik zag dat ik niet redelijk met haar kon praten zei ik, ik ga wel weg en kom morgen wel terug praten we er rustig over. Nou dat viel helemaal verkeerd en toen begon ze te slaan. Pakte me telefoons af belde me moeder, pakte me id af ov en bankpas , zodat ik niet weg kon. Zat zelf op de bank en zag de huistelefoon nog die kon ik snel pakken en had 112 in gedrukt en achte rme rug gehouden, ze zag het kwam wee rop me af in de keuken in en toen ik hoorde hallo aan de telefoon heb ik hem gegeven. Daarna heeft ze me nog tegen de muur geslagen met me hoofd en ging toen zelf weg met de woorden ik sluit je op en je ben hier als ik terug komt.
Nu is zij bekend bij politie dus die kwamen al en met breekijzer, gelukkig had ze de deur niet dicht gedaan en ik hun binnen gelaten overstuur, ze kwam 5 min nadat de politie er was thuis omdat ze had gezien dat de politie was gebeld. En ging toen in haar slachtoffer rol, maa rheb haar wel laten meenemen en zelf ook weggegaan met wat spullen.
Maar na een aantal weken zijn we toch weer bij elkaar terug gekomen , omdat ik van haar hield (als ik eerlijk ben nog steeds.Het ging op en neer en ik was niet meer bij haar in huis af en toe nog, kreeg later een eigen huis en toen begon de ellende weer, haar wantrouwen dat ik vreemd zou gaan het verzinnen van verhalen die niet waar konden zijn, en ik heb ook rustig haar dingen aan gehoord. En gedaan wat ik wist en kon doen, maar als ik maar durfde te zeggen meis kijk dit is niet realistisch dan kwam de agressie weer. Ze hield me weg van haar familie en ik mocht niemand bellen van haar kant en alles, en verder kon ik ook geen hulp inschakelen voor haar.
Nu ging het weer uit en paar maanden later kwam ze weer terug, ik nam haar weer terug omdat ik had jij kan hier niks aan doen, in de tussen tijd omda tik volgens haar altijd de schuldige was heb ik zelf hulp gezocht ik trok het niet meer. Ze vroeg wat ik die maanden had gedaan ik eerlijk antwoord gegeven ging goed,
2 dagen erna gezellig met zijn 2 wat wezen eten en drinken en toen we thuis kwam kon ze toch iets nie taan wat ik had gedaan in deie twee maand dat we niks mee rhadden en ik dacht dat alles voorgoed voorbij zou zijn. Kneep ze me keel dicht , toch blijven proberen en in juni 2013 kwam ik met een kopstoot op me neus in het ziekenhuis terecht en heb een maand erna aangifte gedaan , omdat ik vond als je zelf niet wil dan maar via zo.
Nu is het ene jaar later in de tussen tijd was ze een keer terug gekomen en ik zei sorry maar heb aangifte gedaan. Wat ze altijd tegen me zij je pak alles van me af en bedoelde ze alleen mij en mij dochter die ook niet eens van haar is.
sinds dien geen contact meer gehad, tot van de week ik dacht nu kan ik wel netjes vragen om iets wat ik graag terug wil omdat he tniet vervangbaar is. Met een zakelijke mail kreeg ik gelijk weer een agressie mailtjes terug met 3 verschillende antw. En dat doe me pijn dat ze nog niet normaal kan doen en ik hoop ook echt voor haar dat haar nieuwe relatie goed gaat, want ook ik ben verder gegaan. Maar ze zal in me hart blijven, omdat ik weet dat al dat slecht wat ze me heb aangedaan niet zij was. Dit lucht zo op om hetergens neer te kunnen zetten met mensen die ongeveer het zelfde hebben meegemaakt groetjes iedereen
Ik zou best op iemand hier willen reageren maar bij de berichten staan geen datums. Voor hetzelfde geld dateert het hier van 4 jaar terug en is het wellicht en hopelijk niet meer relevant. Weet iemand hoe oud deze berichten zijn?
Mijn vriendin heeft al 5 jaar een psychose en is al voor de zesde keer opgenomen en ik heb een fulltime baan en twee huisdieren waaronder ook een hond die ook nog uitgelaten moet worden. Ik ben al mijn vrije dagen kwijt aan GGnet en ophalen en wegbrengen. Mijn vakantie moet ik gebruiken om thuis de dingen op orde te kijgen. Ik krijg sterk het gevoel dat het niet meer langer kan.
De datums staan er wel onder, Nikki.
En ik moet zeggen dat ze allemaal vrij recent zijn, vanaf juni 2014.
Mijn vriend heeft al een tijdje last van hypochondrie die zich verder heeft geuit in een angststoornis, zeer ernstig. Want in 2 weken tijd ging het zo bergafwaarts. en toen gebeurde het… een psychose. Verschrikkelijk vind ik het. Ik studeer zelf psychologie nou dan komt het wel ineens heel dichtbij. Ik vind het moeilijk om dit te combineren met mijn studie en werk want hij is sinds gister opgenomen met IBS. Zeer ernstige paniekaanvallen gehad en zegt ook dingen als dat hij bestuurd wordt en dat de stemmen zeggen dat hij weg moet gaan. slikt nu een antipsychotica middel. Ik hoop dat hij snel wat opknapt. En tips? Ja nou ga niet tegen iemand in. Als iemand angstig is, stel hem gerust. Als hij waanideeën heeft geef dan aan dat jij er anders over denkt. en voor de rest is het gewoon zwaar klote en zitten we allemaal in een nachtmerrie en moeten we sterk zijn en onze grenzen goed weten aan te geven en een balans vinden tussen het willen helpen/steunen en tijd voor jezelf. Oke hou je haaks allemaal!
Het is inderdaad heel erg moeilijk om iemand waar je van houdt het ene moment wel te kunnen bereiken en het andere moment niet. Vaak weet je niet eens meer wat te doen. Moet ik nou wel wat zeggen of weer niet. Waar doe je goed aan en wanneer? Het geeft jezelf ook angst, want je kan zo maar weer eens de wind van voren krijgen of het idee krijgen dat er iets niet klopt en dat je zelf bijna waanbeelden krijgt. Wat is nou echt? Houdt het ooit op? En hoeveel begrip moet je hebben als het jezelf te veel wordt. Vooral sterk in je schoenen blijven staan en je focussen op je eigen dingen en rationeel blijven nadenken. Rustig blijven. Niet teveel emotie. Vaak lastig want je voelt je ook alleen en boos en hebt ook je verlangens naar een volwaardige relatie/band. Ja, echt verschrikkelijk en een dooddoener voor je relatie. Hadden ze er maar iets tegen. Je ziet je geliefde ook helemaal veranderen. Hij komt en hij gaat. Houdt hij/zij nou wel echt van me? Zoveel vragen. Zo veel wisselingen. Heel moeilijk. Sterkte allemaal.
Ik kan het niet beter beschrijven. Ik zit in een beginnende liefde, maar weet dat verliefdheid tijdelijk is. Kan ik dit nog wel aan, of kan ik er beter nu mee stoppen? Hij is emotioneel onbereikbaar, maar toch wil ik hem helpen..
Het is gewoonweg verschrikkelijk! Van iemand houden die je in feite emotioneel verwaarloosd. Mijn vertrouwen voor een goede toekomst is helemaal weg. Ik kan de episodes niet meer aan. Wat zou het fijn zijn als degene met de psychose zich ook eens zou inlezen in wat het met de partner doet. Maar het lijkt alsof ze het niet kunnen helpen. Wou dat ik het beter kon begrijpen. Ik ga er kapot aan mijn ware liefde hieraan te verliezen en het laat zoveel vragen bij mij achter. Ik voel me in de maling genomen en verlies het vertrouwen wat ik nooit had gedacht te verliezen in mijn partner. Ik heb dit nooit gewild voor ons beiden niet. Boosheid, pijn en verdriet geeft het. Ik voel me vaak in het ongewisse en alleen.
Mijn zoon is psychotisch en wil geen hulp. Het wordt steeds erger. Mijn familie geeft mij de schuld. Mijn moeder praat alleen over zichzelf en zegt de domste dingen tegen hem, waarvan hij enorm in de war raak, eigenlijk denk ik dat zij ook een stoornis heeft, maar dat zal ze nooit toegeven. Ook is mijn zoon verslaafd aan het roken van wiet. Ik probeer hem opgenomen te krijgen, maar dat moet op vrijwillige basis. Hij is niet erg genoeg om gedwongen te laten opnemen, maar hij dreigt dat hij mijn en andere mensen hun hoofd eraf wil hakken en zo niet meer. Dat ontkent hij later natuurlijk allemaal omdat hij niet opgenomen wil worden. Het is heel lastig allemaal. Mijn huisarts wenste me veel sterkte, want ook hij kan niets doen.
Ik ben overigens chronisch ziek (hashimoto, werk 40 uur in de week. Zijn vader is overleden toen hij 4 was. Ik sta er nu helemaal alleen voor en ik hoop dat het niet zo ver uit de hand loopt dat iemand me dood gaat vinden.
Beste iedereen,
Graag doe ik hier even mijn verhaal, al is het om het even van me af te schrijven.
Samen met mijn vriendin, had ik 5 jaar een hele goeie relatie. Zij zag mij graag en ik haar. 2 maanden geleden veranderde ze plots van houding en zelfs van stem en begon ze me te beschuldigen van vanalles en nog wat. Ze dacht dat ik al haar paswoorden constant veranderde en dat ik haar volgde. Je kan het zo gek niet bedenken. Ik zat in een complot om haar ‘kapot’ te maken.
Dit gebeurde vlak na (lees 5 minuten) een voor haar heel stressvolle periode op het werk. Dus ik dacht: ok nu tijd voor ontspanning en wat tijd voor ons met twee. Maar dat draaide dus anders uit.
Ze heeft me 2 dagen en nachten vanalles verweten en is toen vertrokken. Een dag later is ze verward door haar broer opgevangen die niets anders kon doen dan haar verplicht te laten opnemen.
Na 2 weken kon ze me terug toelaten en was ze eigenlijk voor 99 procent terug de oude. Ze haalde me aan, gaf me kusjes zoals voorheen. De dagen erop voelde ik ze stilaan terug afstand nemen en zei ze dat ze er nog niet klaar voor was.
We zijn nu weer 3 weken verder. Haar familie houdt me een beetje op de hoogte, maar zelf heb ik haar niet meer gezien of gesproken. Het is al erg genoeg dat de vrouw van je leven een psychose heeft, maar het is dubbel erg als je niet weet of ze zelf nog een relatie wil. Net zoals zij voel ik me gevangen. Het wachten duurt lang.
Heeft iemand soortgelijke ervaringen die me wat kan steunen hierin? Alvast bedankt om mijn verhaal even te lezen.
Groetjes
Günther
Gunther,
Het klinkt misschien hard en onverschillig maar zie af van een relatie nu het nog kan.
Ik ben getrouwd met een vrouw met bip. stoornis met psychoses en pers.stoornis. De laatste 8 jaar is het bergaf gegaan en het wordt als maar erger.
De laatste weken ben ik alleen nog maar bij mijn dochter en slaap ik snachts alleen nog thuis.Het minste doet haar ontploffen en kan dan uren aan uren mij van alles verwijten. Ik deug nergens voor en wantrouwt alles maar dan ook alles wat ik doe gedaan heb en ga doen. Ik ben 66 jaar en het leven heeft voor mij niet zo veel inhoud meer en dat zou ik je willen besparen. Van de hulpverlening hoef je echt niets te verwachten ze schermen met privacy van de patient en dat terwijl ze inmiddels al verschillende keren is opgenomen met een rm. Hulpverleners zijn nooit te bereiken en als je ze een keer spreekt brieven ze dit meteen door naar de patient. Wees verstandig zet je leven op de rails en ga voor een nieuw begin.
Hallo,
Wees niet bang.Ik was ook zo’n vrouw /meisje.
Als ze weer beter is zal ze er alles aan doen om je terug te winnen.Dan voeld ze zich schuldig.Maar wil jij haar dan nog wel?
Hallo allemaal.
Ik heb een half jaar geleden me vriendin leren .
Lieve gezellige meid , maar ik merkte ook al snel dat er iets mis was.
Ze belde wel eens en dan belde ik terug telefoon uit ?.
Vier dagen uit en nergens meer te vinden .
Je maak je druk en snap er niets van tot ik heel goed ben gaan opletten .
Ben ik gaan zoeken er moest iets zijn ….maar wat .
Maar ze vertelde mij wat er in haar hoofd gebeurde en toen wist ik het al snel .
Maar zij niet en wilde ook geen hulp .
Nu is ze 29 jaar en heb ik haar laatst informatie gegeven over schizofrenie en ze moest erg huilen en bevestigde mij dat alle symptomen bij haar speelden .
Ik schrok best en samen huilen praten , maar nu weet ik niet meer hoe verder .
Door deze ziekte kan ze niet werken en heeft ze geen structuur.
Ik heb begrepen dat er nu een periode van bezinning .
Maar ik hoop dat iemand mij een tip kan geven .
Want ze blijft soms onbereikbaar en ontvindbaar .
Help, mijn ex zit volgens mij in een psychose. Na een relatie van 8 weken. Hij denkt dat ik hem al die tijd voor de gek gehouden heb, ook al zeg ik dat het niet zo is. Hij bedreigt en beledigd me in smsjes, hij wilde een dvd terug met liedjes, logisch en die heb ik ook netjes via via teruggegeven, samen met andere spullen van hem oa een t-shirt. Toen wilde hij per se praten, de dag erna weer niet en aangezien hij niet voor rede vatbaar is naar mijn mening hoeft dat voor mij sowieso niet meer. Nu is weer het probleem met dat t-shirt; er staat op; There is no escape, let the game begin. Help, hij weet niet meer dat het zijn eigen t-shirt is en denkt dat ik daar een boodschap mee wil overbrengen!! Wat moet ik doen,ik wordt er een beetje bang van, heeft hij nu echt een psychose???
Ik heb ook een psychose, huisarts wilt me wekelijks zien en moet per de komen ! Medicatie flink verhoogd en nu wilt ie een Rm aanvragen!! Moet ik me maar overgeven of onderduiken?
Ik ben het helemaal met je eens Laura.
Je moet de kinderen leren omgaan met de ziekte van hun moeder.
Laat je gewoon opnemen dat is het allerbeste.
Sterkte verder.
Allemaal triest
Mijn ex Is bij mijn weten ook getroffen door Schizofrenie.
Daardoor mag ik mijn kind al 2,5 jaar niet zien.
Rechters,advocaten,jeugdzorg,mediator niemand kan mijn ex duidelijk maken dat ik als vader belagrijk ben.
En niemand ziet schijnbaar dat moeder hat allemaal niet alleen aankan.
De vader van mijn ex was schizofreen.
(dat hoorde ik helaas pas toen ik al een kind van haar had)
Haar moeder is ook nogal apart,ben bang voor het ergste.
Ze verteld dus aan iedereen dat ik na een nieuwsbericht van een familie drama dat ook zou doen.
Ze lijkt me wel gevaarlijk?
Krijg haar tot nu toe niet opgenomen.
Ik wil niet afwachtten tot dit fout gaat.
Ik zag haar ook 2x na drankgebruik heel verward.
Denk achteraf dus dat ze in een psychose zat.
Wat als mijn ex schoonmoeder tegen mijn ex zegt dat ze beter da gas kraan kan open laten staan?
Ze laat zich nogal beinvloeden door haar zeer dominante moeder.
Advies is altijd welkom.
Allemaal veel sterkte,zorg dat je er zelf niet aan onderdoor gaat!
Als ze niets doen zit er maar een ding op.
Rechtelijke Machtiging aanvragen:
Brief aan de psychiater opstellen met duidelijk ik wil dat u een Rechtelijke Machtiging aanvraagt voor mijn ……
Ze zijn dit verplicht ze moeten het doen.
Dan komt het voor de rechter binnen 3 weken en dan beslist de rechter voor opname.
U moet wel alles in de brief vermelden wat er allemaal gebeurd is. Met vermelding op het laatst wie zal het eerste slachtoffer worden want dit gaat gebeuren.
Gr. Marion
Hey, ik ben een jongen met schytzofrenie, dat betekent dus regelmatig psychoses hebben en veel verwarring…nu zal ik eens even goed mijn gedachten spreken..want ik heb het gevoel dat er tot nog toe zooooo weinig begrip is voor ditsoort dingen..! als het waar is dat ieder mens warmte en liefde nodig heeft, geld dit dus ook voor personen met psychoses.
je moet eigenlijk helemaal niet je zoon of je dochters redder willen zijn, kinderen worden groot. mijn moeder heeft me altijd al internaat in en uit geduwd omdat ze ”vond dat k hulp nodig had” wat ze vergat was dat ik simpelweg behoefte had aan iemand die me accepteerde ”met alles wat k bij me had” als iemand echt helemaal de weg kwijt is en bijv ”gevaarlijk” is, dan oke, maar vaak word de hele persoon afgekeurt omdat hij of zij bijv: exotisch overkomt en moeilijk te begrijpen is….neem is wat meer tijd om te kijken of het echt allemaal zo erg/raar/gevaarlijk is? heb is wat meer zachte gezelligheid met die persoon inplaats van zorgen. nogmaals zware psychoses hebben hulp nodig idd…maar probeer iemand te accepteren als je eigen. dan ga je merken dat er dingen loskomen bij die persoon en hij of zij zich zelfs beter gaat voelen..schrik niet af door gekkigheid..het is alleen maar een wat andere manier voor die persoon om zich te uiten.. naar mijn gevoel hebben veel te veel mensen een bepaald beeld bij wat gezond is..dat ze geneigd zijn de dingen die daar van afwijken als zwak/ziek/negatief te beschouwen….en denk je dat dat leuk is voor een man met problemen? problemen die immers helemaal niet vreemd zijn! de een heeft dit de ander heeft dat, wat mensen nodig hebben is liefde, simpel om niet afgekeurt te worden..is het mogelijk om iemand met een psychose te bereiken? JA!! ik heb een keer een psychotische vrouw die verdwaald was op straat naar haar huis gebracht in het geestelijkziekenhuis….simpelweg omdat ik haar zonder onbegrip angst of afwijzing voor diens problemen in de ogen kon kijken en haar zachtmoedig kon vertellen ”kom we gaan..” dus moraal van alles is acceptatie waardering en liefde. get it? ga het maar eens proberen.,
Hoe is dit bevestigt bij jou en hoe zag je in dat je hulp nodig had? Mijn ex ziet mij momenteel als boosdoener van alles,extreme achterdocht boosheid en iritatie,ik heb het allemaal gepikt. Ik bleef rustig en begripvol luisteren naar hoe ik persoonlijk de grond in werd getrapt.ik gaf liefde en hij leek mij soms te vertrouwen.maar de volgende dag was alles weer mis. Hij zei kortgeleden: ‘ als je wist wat er in mijn hoofd omging was je al lang van een flat gesprongen’ dat brak mijn hart. Hij is in zijn eigen wereld en deze wereld doet maar alsof. Ik wilde een goede vriendin zijn maar heb nu contact verbroken. Ik ging er zelf aan onderdoor. Ik bleef alleen met vragen: hoe help je iemand terwijl hij je als de bron van alle ellende ziet?
‘Geef de persoon geen ongelijk in zijn of haar hallucinaties of wanen. Vertel alleen dat jij er zelf niet zo over denkt maar er anders tegenaan kijkt. Bevestig de ideeën die wel realistisch zijn.’
Misschien zijn de ideëen van de cliënt wel realistisch en is het noodzaak voor de hulpverlener om te onderzoeken in hoeverre de ‘zogenaamde’ waan WEL realistisch is of zou kunnen zijn en niet vanuit de eigen perceptie over de realiteit er vanuit gaan dat de ‘waan’ van de cliënt per definitie niet realistisch is of zou kunnen zijn.
‘ Je moet iemand met een psychose niet achter de broek aan zitten, maar ook niet volledig in zijn sop gaar laten koken, ook al heeft hij daar zelf om gevraagd.’
‘Ook al heeft hij daar zelf om gevraagd.’ Die zin kan heel erg veroordelend overkomen en schept een ongelijkwaardige sfeer. Je kunt als buitenstaander niet oordelen over iemand, door wat die persoon aan de buitenkant laat zien en wat dan misschien overkomt alsof een persoon zelf het er naar gemaakt heeft om in de knel te komen zitten. Misschien, als je beseft hoe het van binnen bij iemand er aan toe gaat; valt het nog mee wat hij aan de buitenkant aan evt. chaos laat zien. Is het misschien superknap hoe hij zich, ondanks wat er binnen in hem of haar omgaat, nog al die tijd heeft weten staande te houden, tot het moment waarop hij of zij brak in overduidelijke chaos.
Mijn moeder is psychotisch en ik kan er niet meer mee omgaan. Ze kwam net langs met hetzelfde verhaal (waandenkbeelden) zoals altijd en ik was er gewoon helemaal klaar mee. Ik heb haar weggestuurd. Ik kan het niet meer.
Ik heb hetzelfde
Aan de ene kant wil je dr graag helpen en luisteren maar t is ook gelijk zo vreselijk vermoeiend en we eindigen altijd met een discussie. Zij wordt boos dat ik haar niet geloof en ik word moe van de onzin die ze uitkraamt
Ik mis mn echte moeder
Kan het zijn dat 9/11 mijn psychose heeft uitgelokt?
Nee dat kan niet, dat zit in je hoofd, deze gedachten moet je veranderen.
Psygose bestaat niet het zijn intentiteit en die in je oor schreeuwen het zijn ook je aura bezetters daardoor wordt je gauw moe en zo
mijn broertje heeft sinds kort een nieuwe dokter en die heeft zijn medicatie stop gezet.
dit vonden wij frappant omdat hij vorig jaar een psychose heeft gehad.
nu vertoont hij weer sterke symptomen en hij reageert weer zeer agressief.
vooral naar mijn ouders en mijn opa van 89.
hoe kan ik hem nou aangeven / opnemen / onder toezicht krijgen en hem weer aan zijn medicatie krijgen. zijn arts is onbekend. weet iemand een oplossing?
Beste Mark, erg herkenbaar. Wij zitten in een identieke situatie. Mag ik vragen of jullie een oplossing hebben gevonden?
Kan een persoon ook psychotisch worden door angst of bedreiging of onderdrukking?
Ik denk dat mijn zoon ook heeft, laatst heeft hij mijn mishandeld om niks maar mijn zoon blijft volhouden dat hij schuldig is naar ons luisteren doet hij niet. hij heeft altijd gelijk andere hebben het fout. is er geen behandeling hiervoor?
Hai mijn man heb 3 jaar geleden psychose gehad en gebruik nu nog medicatie ervoor … Hij hoort geen stemmen meer maar wel hem stem zelf is wat ie hoort .. en de ergste is nog als ik met hem praat hij begrijp me altijd verkeerd en hij geeft mijn dr schuld van zen ziekte ….. En hij word snel boos en aggersief …En heb ook 2 kinderen van 9 en 3 jaar … Hij wil alleen rust hebbej wat ook te begrijpen is en hij vertrouwd niemand meer hij wil alleen maar met mijn en kinderen weg gaan hij wil geen buitenstaanders meer… Ma de ergste vind ik nog dat ie mijn de schuld van alles geef .
Hallo,
Mijn zoon (22) woont niet meer thuis. Wij hebben contactverbod (sinds augustus 2016) en afgelopen week kregen we te horen dat hij waarschijnlijk psychose heeft.
Ik wil hem graag zien, maar ggz geeft aan dat hij eerst stabiel(er) moet zijn voordat t contactverbod opgeheven kan worden.
Ik vecht met het idee, dat het hem misschien kan helpen als we elkaar weer mogen zien?
Ik weet nog te weinig over psychose en schizofrenie (maar herken veel dingen die ik hier heb gelezen).
Ik wil er voor mijn zoon zijn.
Dat is echt frustrerend als ouder lijkt me. Hoe kunnen ze dat nou niet toelaten? Zelf weet ik uit ervaring, dat de ouders, familie en vrienden júist de mensen zijn die mij er toen doorheen getrokken hebben. Het maakte hen niet uit dat ik ze vaak wantrouwde en ze zelfs regelmatig aanvloog. Naar mijn mening zijn inderdaad rust, regelmaat, niet teveel caffeine, stukjes wandelen met iemand in rustige omgeving, geen drugs! en heel weinig alcohol de beste tips om het herstel te verbeteren.
Mensen gaan ervan uit dat psychiaters direct het beste antwoord hebben, maar voordat ik eindelijk de medicatie kreeg dat ‘aansloeg’, waren we een half jaar verder en 3 veschillende andere medicijnen (lees:rotzooi!)
Mijn ouders ben ik nu 18 jaar later nog steeds ontzettend dankbaar voor het feit dat ze achter mij bleven staan en vertrouwen in mij hadden dat het ooit goed zou komen.
Mijn pa zei altijd “je kunt beter een been breken, dan ziet iedereen meteen wat je mankeert”. Iemand hoeft maar een beetje aanleg te hebben en er kan iets knappen in je hoofd. Ik heb het achteraf gelukkig als een waarschuwing kunnen zien en ben destijds per direct gestopt met alle drugs die ik gebruikte, ik zie het als een wijze les, want 1 ding weet ik zeker.. een psychose wil ik NEVER meer!
Iedereen heel veel sterkte die hier mee te maken heeft en als iemand iets wil weten, vraag gerust..
Ik heb een moeder gehad die psychotisch was als meisje van 12 maakte ik haar eerste psychose mee.Zedacht dat wij afgeluisterd werden en achtervolgt.Mijn vader deed dit af alsof er niet zoveel aan de hand was.Op een avond was ze weggelopen.Wij (mijn broertje en ik) lagen al in bed .Mijn ouders hadden de leesmap en kende de mensen die hem rond brachten.Ik werd op een gegeven moment wakker gemaakt door die mevrouw en zij vroeg waar mijn vader was ,vond dat heel vreemd want volgens mij waren ze allebei thuis,maar die vrouw zei dat ze gebeld was door mijn moeder om op te passen en zij was alleen weggegaan,ik ben toen op mij ouders slaapkamer gaan kijken lag mijn vader naakt op bed vast gemaakt met de hondenriem hebben hem toen maar losgemaakt en op dat moment ging ook beneden de bel was de politie die hadden mij moeder naakt op de weg aan getroffen.Ik moest maar weer gaan slapen volgens mijn vader kwam het wel goed echter een paar dagen later ging het helemaal fout beneden was mijn moeder de kast met glaswerk aan het leeg gooien,mijn vader zei laat er maar even totdat zij de pick Up pakte en die richting mijn broertje gooide ik wist het godzijdank met mijn arm af te weren en ben met mijn broertje naar de buren gevlucht en de buurvrouw is toen er naar toe gegaan en toen werd mijn moeder opgenomen.Dit alles heeft er toe geleid dat ik heel stil ben geworden.Ik kon het nooit goed plaatsen tot vandaag dat ik met iemand in gesprek raakte en die mij vroeg of in mijn jeugd iets gebeurd was.Ik wist dat mijn broertje altijd vond dat ik veel veranderd was ik heb hem gevraagd wanneer dat dat dan was en hij gaf dit aan Nu zijn mijn moeder en vader al enkele jaren overleden vraag mij nu af of ik alles wel goed heb kunnen verwerken
Diep triest dat mensen met psychoses niet verplicht een RM kunnen krijgen, voor altijd medicijnen moeten nemen onder toezicht en controle. Veelal mag de patiënt dit bepalen of hij dit wel of niet wil. Gevolg is dat ze medicijnen laten staan aldus een indirect gevaar kunnen zijn voor zichzelf als voor de maatschappij. Ik hen jezelf meegemaakt met een familielid EN wil hem beschermen juist met een RM, maar dit schijn maar tijdelijk te zijn en beginnen we weer van voren af aan als deze RM er weer afgaat.
Mijn ervaring: de politiek zal deze.groep pas gaan beschermen voor zichzelf en de maatschappij met een langdurige RM als deze groep keer op keer een gevaar is voor de maatschappij. Dit gebeurt niet, dus zal deze groep nooit een langdurige RM krijgen.
Misschien schrijf ik teveel algemeen, maar bovenstaande geldt voor een families waar wij het beste mee voor hebben.
De maatschappij moet eens weten wat voor gevaar ze lopen met al die mensen die niet opgenomen willen worden en een indirect gevaar kunnen zijn voor zichzelf als de maatschappij. Dan wel psychotisch kunnen worden wanneer deze groep medicijnen niet innemen. Wanneer deze mensen verplicht onder controle zouden zijn is het opgelost, namelijk geen kan op gevaar voor zichzelf als.voor de maatschappij. Dit is vrij zwart wit snap.ik wel. Als.je het beste voor hebt met deze groep zou je ze moeten beschermen door verplicht een RM op te leggen gedurende lange tijd dan wel gehele leven
Waarom ? Velen laten medicijnen staan en krijgen ze aldus weer psychoses met als gevolg kans op gevaar voor zichzelf als de maatschappij.
Mijn. Moeder neemt wel haar medicatie omdat ze een spuit krijgt dus geen keuze heeft en het heeft geen enkele nut ze nemen haar niet meer op ze laten haar gewoon aan haar lot over en weetje hoeveel pijn het ons doet een moeder die er is maar niet zichzelf is dat je al die liefde van een moeder mist het is alsof z alang dood dat ze niet meer daar binnen zit
Mijn moeder heeft psychoses en ik probeer alles ik mis haar zo erggg gewoon wie ze was ik weet echt niet meer wat te doen niemand doet wat niemand helpt haar omdat ze het vrijwillig moet doen maar ze ziet het niet dat ze het nodig is 😔
Ik mis mijn moeder zo verschrikkelijk erg
Zelf lijd ik al 2 jaar een psychose en weet verder niet meer wat ik moet doen, medicatie helpt tijdelijk maar voel me dan een emotieloos persoon. Ik gebruik helaas soms drugs en alcohol om me prettig te voelen daarna worden de achtervolgingswanen en stemmen steeds realistischer, zelf heb ik het idee dat iedereen over mij praat, slechte en negatieve dingen, ook hele agressieve dingen waaronder dat ze me willen opruimen, ook dat ik een chip in me hoofd hebt en mensen kunnen zodoende lezen wat ik denk. Ik hoor reactie’s op gedachtens in mijn hoofd, waardoor het bevestigt dat (echte) mensen lezen wat ik denk. Dat ze ook mijn gedachtens kunnen manupileren en zelfs uit mijn ogen kunnen kijken. Het is heel beangstigend en zo realistische. Ik leef al 2 jaar in angst, soms depressief. Ook heb ik zelfmoord pogingen ondergaan en had ik er gelukkig de moed niet voor. Ik ben altijd super alert en zoek overal iets achter, ik heb ook complot theorieen, ik ben super achterdochtig dat ik ook soms mijn eigen vrienden, mijn partner en zijn dochter en mijn eigen familie niet vertrouw (dat ze stiekem duivels zijn terwijl ze vriendelijk overkomen) Ik kan helaas momenteel niet functioneren op het werk door de gehoorhallucinatie’s. Bij mij ontstaat er angst en realistische negatief beeld over de mens. Ik hoop dat ik er vanaf kom, ik gebruik vanaf nu ook geen drugs of alcohol meer. Een normaal leven is mij toch meer waard